سياه خروس قفقازي (Tetrao mlokosiewiczi) در ايران منحصر به منطقه­ي ارسباران مي­باشد، و جمعيت اين گونه­ي بخصوص در دهه­هاي اخير در حال كاهش بوده است. اكثر مطالعات گذشته به فاكتورهاي مكاني و توضيح ترجيهات جمعيت سياه خروس قفقازي پرداخته است. بهرحال تغييرات الگوهاي سيماي سرزمين در مقياس بزرگ، مي­تواند تغييرات را مشخص كند. در اين مطالعه، تغييرات ساختار سيماي سرزمين زيستگاه سياه خروس در ذخيره­گاه زيستكره­ي ارسباران در شمال غرب ايران بررسي شد. براي كمي سازي تغييرات الگوهاي سيماي سرزمين، از متريك­هاي سيماي سرزمين گوناگوني كه از آناليز مكاني نرم افزار FRAGSTATS بدست آمده بود، شامل درصد سيماي سرزمين (PLAND)، تعداد لكه (NP)، تراكم محيط (ED)، شاخص بزرگترين لكه (LPI)، نمايه­ي محيط (TE) و شاخص شكل سيماي سرزمين (LSI) استفاده شد، و براي آناليز پلي­گون­هاي كاربري­هاي اراضي، از تصاوير ماهواره­ي لندست در سال­هاي 2001 و 2011 استفاده كرديم. تصاوير ماهواره­اي تصحيح هندسي شدند و با استفاده از نرم­افزار ENVI 4.8 طبقه بندي گرديدند. نتايج نشان داد نسبت پوشش جنگل متراكم از 90/51% به 70/39%، و شاخص بزرگترين لكه­ي (LPI) آن كاهش يافته و نسبت گراسلند از 80/16% به 35/31% در دهه­ي اخير افزايش داشته است.