گسترش شهرها تغييرات بنياديني در پوشش اراضي و الگوي سرزمين در سراسر جهان ايجاد كرده است. افزايش شهر نشيني و بهره برداري از منابع طبيعي تاثير گوناگوني بر ساختار، فعاليت ها و پويايي سيستم هاي در يك مقياس وسيع   داشته است. در اين مطالعه هدف بررسي الگوي سيماي سرزمين در بخش مركزي استان اصفهان با استفاده از آناليز گراديان و متريك هاي سيماي سرزمين است. از تصوير ماهواره اي به همراه روش طبقه بندي نظارت شده نقشه پوشش اراضي در پنج كلاس كشاورزي، انسان ساخت، باير، توسعه نيافته و آبهاي سطحي تهيه شد. براي انعكاس تغيير فضايي در الگوهاي سيماي سرزمين ناشي از درجه تاثير انساني روي محيط زيست، ترانسكتي در جهت اصلي شمال به جنوب (N-S) انتخاب شد. در سطح كلاس متريك   percentage of landscape PLANDو در سطح سيماي سرزمين متريك NP   (Number of patch) و LPI   (Largest patch index) محاسبه شد. نتيجه مطالعه گراديان تغييرات كاربريها در طول ترانسكت شمال – جنوب نشان داد كه درصد كلاس كشاورزي در بلوك هاي اوليه (سمت شمال ) بيشتر است.در بلوك هاي ميانه از درصد كلاس كشاورزي كاسته شده و به درصد كلاس انسان ساخت و باير افزوده شده است.